Kathmandoei!
Blijf op de hoogte en volg Gerda
04 Februari 2019 | Nepal, Kathmandu
Nog 2 uurtjes wachten tot een vliegtuig me naar Bangalore, Zuid India brengt.
De twee weken Nepal zijn voorbijgevlogen (om maar even in de luchtvaarttermen te blijven).
De eerste week heb ik in de hoofdstad Kathmandu doorgebracht.
De eerste dag was een regendag waardoor ik lekker in bed kon blijven en ongegeneerd kon Netflixen!
De dag erna heb ik een Boeddhistische en Hindoeïstische tempel bezocht. Wat ik op die dag bijzonder vond was dat ik in de ochtend de Bijbel opengedaan heb om de dag met God te beginnen. Ik sloeg hem open bij psalm 95 waar staat dat God een machtige Koning is boven alle goden verheven.
Gaaf om met die waarheid de tempels te bezoeken.
Vrijdag ben ik met de locale bus (propvol, er kan altijd nog wel iemand bij, niet APKgekeurd, hobbelen als een malle) naar Nagarkot gegaan. Iemand die ik ken uit Nederland is daar geboren, dus het leek me tof om die omgeving te bezoeken .
De bustocht duurde echter wat langer dan ik gehoopt had: 4 uur. Omdat ik altijd voor het donker weer terug wil zijn had ik een uurtje om er rond te banjeren en toen weer de bus in te stappen voor de terugreis.
Gelukkig is de busreis zelf ook al indrukwekkend dus het was zeker een geslaagde dag!
Zaterdag ben ik met de bus naar Pokhara gereisd. Een toeristenstad waar ik de KFC goed gesponsord heb (chickenpopcorn!).
Vanaf daar heb ik een vijfdaagse trekking geboekt: Mardi Himal. Vanaf dag twee door de sneeuw gewandeld met adembenemende uitzichten over de Himalaya.
Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat de start wat stroef verliep (ik kàn dit niet! Ik wil terug) maar gelukkig dacht mijn gids daar anders over ‘kom, we gaan gewoon. Stap voor stap. Dan komen we er wel’.
Hij had gelijk... ik dacht zelfs een aantal keer ‘stoppen we nu al? Ik kan nog wel verder hoor’.
Tijdens de trekking heb ik me steeds weer verbaasd over hoe mooi en majestueus de natuur in elkaar zit! Loop ik over een berg met allemaal bomen te kijken naar een ijsberg zonder bomen. Zo dichtbij elkaar maar zo ontzettend anders. God heeft dat briljant gemaakt!
En als de zon opkomt of ondergaat zijn de kleuren van de lucht en de weerspiegeling op de ijsbergen fenomenaal. Zou dat Gods schildermoment zijn?
Tijdens de trekking had ik weinig last van mijn spierpijn oid maar dat veranderde op het moment dat ik weer terug was in Pokhara. Zaterdag spierpijn aan alle kanten! Niet alleen van het wandelen maar zeker ook van de sneeuwballengevechten die we onderweg geregeld gevoerd hebben.
Ik wist het al lang maar oooooo wat wordt ik blij van sneeuw! En dat ook nog bij machtige ijsbergen: genieten to the max!
Maar ook aan mijn bezoek aan Nepal komt een eind: Zondag ben ik weer terug naar Kathmandu gereisd (ruim 7 uur in de bus) omdat ik NU op het vliegveld moest zijn.
Daaaaaaag Nepal, ik heb van je genoten!
Kathmandoei
De twee weken Nepal zijn voorbijgevlogen (om maar even in de luchtvaarttermen te blijven).
De eerste week heb ik in de hoofdstad Kathmandu doorgebracht.
De eerste dag was een regendag waardoor ik lekker in bed kon blijven en ongegeneerd kon Netflixen!
De dag erna heb ik een Boeddhistische en Hindoeïstische tempel bezocht. Wat ik op die dag bijzonder vond was dat ik in de ochtend de Bijbel opengedaan heb om de dag met God te beginnen. Ik sloeg hem open bij psalm 95 waar staat dat God een machtige Koning is boven alle goden verheven.
Gaaf om met die waarheid de tempels te bezoeken.
Vrijdag ben ik met de locale bus (propvol, er kan altijd nog wel iemand bij, niet APKgekeurd, hobbelen als een malle) naar Nagarkot gegaan. Iemand die ik ken uit Nederland is daar geboren, dus het leek me tof om die omgeving te bezoeken .
De bustocht duurde echter wat langer dan ik gehoopt had: 4 uur. Omdat ik altijd voor het donker weer terug wil zijn had ik een uurtje om er rond te banjeren en toen weer de bus in te stappen voor de terugreis.
Gelukkig is de busreis zelf ook al indrukwekkend dus het was zeker een geslaagde dag!
Zaterdag ben ik met de bus naar Pokhara gereisd. Een toeristenstad waar ik de KFC goed gesponsord heb (chickenpopcorn!).
Vanaf daar heb ik een vijfdaagse trekking geboekt: Mardi Himal. Vanaf dag twee door de sneeuw gewandeld met adembenemende uitzichten over de Himalaya.
Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat de start wat stroef verliep (ik kàn dit niet! Ik wil terug) maar gelukkig dacht mijn gids daar anders over ‘kom, we gaan gewoon. Stap voor stap. Dan komen we er wel’.
Hij had gelijk... ik dacht zelfs een aantal keer ‘stoppen we nu al? Ik kan nog wel verder hoor’.
Tijdens de trekking heb ik me steeds weer verbaasd over hoe mooi en majestueus de natuur in elkaar zit! Loop ik over een berg met allemaal bomen te kijken naar een ijsberg zonder bomen. Zo dichtbij elkaar maar zo ontzettend anders. God heeft dat briljant gemaakt!
En als de zon opkomt of ondergaat zijn de kleuren van de lucht en de weerspiegeling op de ijsbergen fenomenaal. Zou dat Gods schildermoment zijn?
Tijdens de trekking had ik weinig last van mijn spierpijn oid maar dat veranderde op het moment dat ik weer terug was in Pokhara. Zaterdag spierpijn aan alle kanten! Niet alleen van het wandelen maar zeker ook van de sneeuwballengevechten die we onderweg geregeld gevoerd hebben.
Ik wist het al lang maar oooooo wat wordt ik blij van sneeuw! En dat ook nog bij machtige ijsbergen: genieten to the max!
Maar ook aan mijn bezoek aan Nepal komt een eind: Zondag ben ik weer terug naar Kathmandu gereisd (ruim 7 uur in de bus) omdat ik NU op het vliegveld moest zijn.
Daaaaaaag Nepal, ik heb van je genoten!
Kathmandoei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
