Ook dat hoort bij reizen: plannen gewijzigd!

Ik heb volle en bijzondere dagen achter de rug.
Het begon donderdag met een dagje immigratie office…
Ik moest die dag terugkomen voor mijn visum. Heel veel efficiëntie is er niet in dat kantoor waardoor het 8 (!!!) uur duurde voor ik mijn paspoort weer in mijn handen had mèt een visum.
Zoals het een echte Nederlander betaamt controleer ik het natuurlijk meteen even: visum is geldig tot 2 mei! In plaats van de aangevraagde 14 mei.

Bij navraag bleek dat er ook geen mogelijkheid meer is om een extra verlenging aan te vragen. Praktisch betekent het dat ik het land Bangladesh eerder moet verlaten dan mijn plan was.

Ondertussen bleek mijn ticket naar Nederland gecanceld te zijn door de vliegtuigmaatschappij! Wat wel zo prettig geweest zou zijn als ze me erover geïnformeerd hadden, nu kwam ik er per ongeluk achter.

Maar goed: op zoek naar nieuwe tickets dus!
Omdat ik het reizen nog niet zat ben blijf ik nog wel tot 14 mei in Azië. Komende donderdag vlieg ik weer naar Delhi om daar 12 dagen door te brengen met de mensen die ik daar eerder ontmoet heb.
Vanuit Delhi vlieg ik weer naar Amsterdam waar ik 15 mei aankom (zoals het eerder plan ook al was).

Okay… donderdag hoorde ik dus dat ik een week later het land moet verlaten. Ik had al in de planning staan om vrijdagochtend tot zondagmiddag naar het zuiden van Bangladesh te gaan. Naar het langste natuurlijke strand van de wereld!

Verrassend genoeg heb ik er maximaal van kunnen genieten, ondanks het feit dat de reisplanning zo op z’n kop stond. Heerlijk gezwommen in de zee, boottocht gemaakt en genoten van de natuur.

Maandag weer een werkdag hier op kantoor bij BYFC. Met een aantal teamleden ben ik naar een schoolgebouwtje geweest waar ze/we een drugspreventie programma afdraaiden.

Vanochtend ben ik meegewerkt naar een school waar allemaal prijzen werden uitgedeeld en waar wij als BYFC mensen die cadeaus uit mochten delen. Al die stralende, lachende gezichten: fantastisch!

Om drie uur werd iedereen op kantoor bij elkaar geroepen voor afscheid van mij! Gelukkig wist ik dat er s middags gelegenheid zou zijn om iedereen te bedanken en op wat lekkers te trakteren.
Wat ik niet in de smiezen had is dat het een heus 'farewell-programm' was! Heel officieel werd er verteld dat dit het afscheid was van Elisabeth (weet je nog: zo heet ik hier). Er werd gezongen, 1 voor 1 werden er mooie woorden gesproken en er is voor me gebeden. Vet bijzonder!

Morgen mijn laatste dag in Bangladesh! Het is een nationale vrije dag dus er is niemand op kantoor.
Maar in het gebouw waar ik verblijf zijn gelukkig fijne mensen.
Er staat al op de planning dat ik eind vd middag cricket ga spelen met de jongens. Sinds 2 weken is dat een gewoonte geworden. Erg leuk!
Al heb ik al wel aardig wat (inmiddels blauwe) afdrukken van de cricketbal op m’n lijf staan…

Nu eerst lekker (uit)slapen en me daarna bezinnen op de afgelopen anderhalve maand in Bangladesh!
Uitkomst van die bezinning zal snel volgen, hier op deze site. Be prepared!

Maar nu eerst lekker pitten!