De eerste indrukken van Lesbos

Nog maar 3 dagen op Lesbos en nu al te veel dingen om over te schrijven.
Om te voorkomen dat ik helemaal niet meer weet waar ik moet beginnen bij dezen de eerste blog van mijn reis naar Griekenland!

Zaterdagavond kwam ik aan op Lesbos en werd ik door de organisatie waar ik voor werk naar mijn onderkomen gebracht: een appartementje in Panagiouda die door 5 vrouwen bewoond wordt. Ik moest de kamer delen met 2 andere vrouwen.

Toen ik die avond in het (stapel)bed ging liggen en het ook nog eens het meest irritante matras bleek waar ik ooit op heb geslapen ben ik meteen gaan googelen naar een ander onderkomen.

Dat bracht me de volgende dag bij een Grieks echtpaar die geen woord Engels spreken maar wel een fijne studio te huur hadden. Met google-translate, handen voeten en een glimlach begonnen we elkaar te snappen.
Mij werd een kop koffie aangeboden. Normaliter lukt het me altijd om koffie vakkundig te ontwijken, maar gisteren lukte me dat niet. Ik moet zeggen dat ik blij was dat het oploskoffie bleek te zijn en er gevraagd werd of ik er suiker in wilde…
Maar o wat heb ik genoten van dat moment (foto 1).

Zondag heb ik het dorp verkend en wat opgesnoven van de mooie natuur op het eiland (foto 2).

Maandagochtend training voor het werk wat ik hoop te gaan doen. Rondleiding in Mavrovouni, het vluchtelingenkamp (wat-eigelijk-geen-vluchtelingenkamp-mag-heten-maar-een-hotspot-maar-ik-noem-het-toch-het-kamp-vanaf-nu).

Mijn eerste indruk is dat de praktische omstandigheden beter lijken dan ik had verwacht. De meeste tenten zijn vervangen door stabielere ‘boxen’. Echter moet het nog gaan blijken of het daadwerkelijk beter is wanneer de regen en wind zullen komen deze winter. Ook blijven de verhalen van de mensen daar in principe hetzelfde…. Vooralsnog een voorzichtig positieve indruk die ik hier graag opschrijf in de wetenschap dat dit zal veranderen zodra ik de mensen ga ontmoeten en verder kan kijken dan de buitenkant.

In de middag ben ik met 2 andere vrijwilligers naar het afgefikte kamp Moria gelopen. Ook al is het nu vooral een bergachtige vlakte, toch vond ik het indrukwekkend het te zien.

Vanochtend heb ik me verslapen (lees: de wekker verkeerd gezet) zodat ik enigszins gehaast naar het kamp moest vertrekken. Gelukkig was ik net op tijd aanwezig en kon ik aan de slag!

Soort van helaas werd ik aan het werk gezet in het ‘warehouse’. De plek waar spullen binnengebracht en uitgezocht worden. Het warehouse is buiten het kamp, dus ik kon de sfeer in het kamp niet ervaren. Maargoed…. Ook dit werk moet gedaan worden!
Omdat ik er vandaag gewerkt heb hoef ik er morgen hoogstwaarschijnlijk niet te werken.
En bijkomend voordeel: hier mogen wel foto’s gemaakt worden :) (foto 3).

Nu duik ik mn bed in want voor morgen heb ik de wekker wèl op de juiste tijd gezet…..

(Foto’s uploaden vindt de site toch te moeilijk. Volgende keer geen verwijzingen meer naar foto’s…)