Lesbosverhalen en Samosplannen

Afgelopen week heb ik diverse taken mogen doen in het kamp.
Van stapelbedden in elkaar zetten tot UNO en memory spelen met kinderen tot vragen beantwoorden bij Infopoint.

Op elke plek ontdekte ik dingen die bizar zijn.
Zowel de stukken levensverhaal die gedeeld worden als de (niet)faciliteiten die ze nu hebben.
Dus hierbij een beschrijving van de afbrokkeling van mijn eerder beschreven positieve eerste indrukken.

Vandaag moest ik ook een aantal tenten bijlangs om te checken hoeveel bedden en matrassen er waren.
Van de 10 tenten hadden 7 tenten geen enkel bed of matras. Er wordt geslapen op dekens die ze op de vloer leggen. Inmiddels gelukkig wel een soort van echte vloer maar alsnog bizar dat er geen bedden of matrassen waren.

Na het samen bouwen van een stapelbed vertelde een man tijdens het eten dat zijn vader in zijn thuisland vermoord is, zijn zwager daar flink in elkaar gemept is (hij liet ons foto’s zien van de verwondingen) en z’n eigen tanden zijn hem uit de mond gemept.
Hij is nu 2 jaar hier en heeft inmiddels al 5 afwijzingen voor asiel in Europa gekregen…

Tijdens een ronde door het kamp vertelde een vrouw dat er ‘s nachts iemand bij haar tent was geweest die probeerde in te breken bij haar.
Toen ik dat meldde bleek het een bekend probleem te in dat gedeelte van het kamp.

Bij infopoint heb ik vorige week tig keer de vraag gehad of er een ‘paspoort ticket’ was voor diegene.
Al die tig keren heb ik ‘nee’ moeten antwoorden. En we kunnen ze ook niet vertellen wanneer die zou kunnen komen. Het kan een week duren of twee jaar; geen pijl op te trekken!
Wij krijgen soms een lijst van de overheid met paspoorttickets voor afspraken op de volgende dag, ook wij weten niet wanneer die lijsten komen.
Hoe onzeker is je leven dan als je totaal geen invloed hebt hierop en er vooral ook geen vaste richtlijnen voor gegeven worden.

Dit is zomaar een greep uit het leven in het kamp.

(Ingewikkeld om nu een subtiele overgang te maken van deze misère naar mijn heerlijke vrije reizigersleventje…. Ik kom er niet uit hoe ik dat moet doen dus ik hou het gewoon hierbij)

Op de momenten dat ik niet werk geniet ik van het eiland nu het nog kan.
Mijn plannen zijn namelijk gewijzigd!

Ik ben gevraagd om vanaf deze week aan de slag te gaan op het eiland Samos.
Daar is de organisatie betrokken bij het opstarten van een nieuw vluchtelingenkamp.
Het schijnt daar enorm anders te zijn dan hier. Sowieso zitten hier 3000 mensen in het kamp en daar ca 200. Heel wat anders dus! Ik ben erg benieuwd wat ik daar mee ga maken!

De verandering van plannen heeft ervoor gezorgd dat ik afgelopen weekend heel Lesbos over ben gecrossed met een gehuurde auto om de boel te verkennen.
Supermooi eiland met veel verschillende soorten landschappen. Lekker van genoten dus!

Morgen is mijn laatste werkdag in het kamp op Lesbos. Woensdag nog een ‘verken-het-eiland-dagje’ en donderdagochtend vroeg met de veerboot de haven uitvaren op weg naar een nieuw avontuur op Samos!