Nog minder dan twee weken....
Door: Gerda
Blijf op de hoogte en volg Gerda
24 Maart 2006 | Suriname, Paramaribo
Het is bijna zover... over 2 weken zit ik alweer in Nederland! Wat gaat de tijd ongelooflijk snel als je zulke fijne dingen meemaakt. Ik heb ook eigelijk helemaal geen zin om terug naar Nederland te gaan want dan moet ik al deze mooie en fijne dingen acherlaten! Dan is het niet meer tropisch warm, dan kan ik niet meer naar het binnenland, dan werk ik niet meer met allemaal donkere kinderen, dan eet ik geen tjauw-min meer, dan wordt ik niet meer nagefloten en gesist door de mannen waar ik langs fiets, dan heb ik geen palmboom meer in de tuin etc etc...
Ik vind het erg jammer om Gods mooie schepping hier in Suriname acher te laten. Natuurlijk weet ik dat er ook weer veel fijne en mooie dingen in Nederland zijn. Alle familie, vrienden en kennissen weer zien, te Ichthussen en me te storten op E&R, de oma’s bezoeken, potjes doen, hangen aan de Veldbeemdgras, lekker lang kunnen bellen etc etc.
Zucht... het moet er toch van komen: afscheid nemen van alles hier en weer stappen in het ‘oude’ leventje in Nederland!
Maar tot die tijd kan ik hier nog genieten. Afgelopen woensdag hebben we met het werk een uitje gehad. We hebben met z’n allen uitgerust van een week lang Kinderboekenfestival Paramaribo! We zijn naar een vakantieoord in het binnenland geweest: Baboenhol. De hangmatten werden opgehangen en de zwemkleding aangedaan. Daarna ben ik nog met een aantal collegae met een bootje naar een dorpje in de buurt geweest om de school daar te bezoeken.
Verder heb ik lekker gezwommen, geluierd in de hangmat en lekker saté’tjes gegeten!
’s Avonds ben ik ook nog naar salsales geweest. Dat is inmiddels mijn Surinaamse hobby: als het kan twee keer per week naar salsales.
Alsof we niet genoeg hadden aan het uitstapje woensdag, hebben Geke en ik donderdag ook maar een uitstapje gemaakt. We hebben met een bootje drie plantages in het district Commewijne bezocht. Heel bijzonder om te zien dat er zoveel verschillende soorten natuur zijn in Suriname. Bij die plantages stap je een hele andere wereld in. Natuurlijk zijn er nog wel palmbomen en bakovebomen (bananenbomen), maar het is er heel anders dan in de stad of in het binnenland.
Na het bezoek aan de plantages hebben we de bootsman zover gekregen om ons bij Nieuw-Amsterdam af te zetten. Daar is een openluchtmuseum met allerlei oorlogsmaterialen. We hebben daar een rondleiding gekregen in een oude gevangenis, hebben opgesloten gezeten en hebben veel gehoord over het leven in de tijd van de oorlog. ’t Was heel interressant!
We hadden met de bootsman afgesproken hij ons om vier uur op zou halen. Dus wij als Nederlanders staan om vier uur op de afgesproken plek te wachten. En wie komt er niet aan... onze bootsman. Na ruim een haf uur vroegen we een andere bootsman of hij nog naar de overkant voer, omdat we ons toch al wel een beetje zorgen begonnen te maken (we hadden de bootsman, in goed vertrouwen, namelijk al betaald voor de reis.......stom natuurlijk!).
Gelukkig kwam onze bootsman er toen aan. Lang leve Suriname!!!
Om thuis te komen gingen met de bus. We moesten daarom een stukje door de binnenstad lopen. Wij, als twee Bakra’s... ’t Is echt ongelooflijk hoeveel reacties je dan krijgt van bijna alle jongens/mannen waar je langs loopt! Sissen, ‘hey, schatje’ ‘poppetje’ ‘mag ik met je meelopen’. Het blijft leuk, al die reacties!
Na twee dagen lekker in de zon leven klaagt mijn huid wel een beetje: ik ben verbrand!!! Het is me uiteindelijk toch nog gelukt ! Tot nu toe was ik alleen nog maar bruin geworden en het verbranden kwam maar niet. En dat terwijl ik in Nederland binnen de kortste keren knalrood ben/was! Misschien heeft het wel invloed dat ik nu steeds meer aan Nederland denk...
De komende week zijn we van plan om nog allemaal leuke dingen te gaan doen. We hebben eigelijk geen verplichtingen meer ten opzichte van de Stichting dus we kunnen lekker doen waar we zelf zin aan hebben! Daar maken we dus lekker gebruik van! Wat we nog allemaal willen doen: dolfijnen spotten, op bezoek bij verschillende mensen uit de kerk, 8 paketten wegbrengen naar 8 Surinaamse scholen (actie KiS), souveniers kopen, slippers kopen en gewoon lekker genieten van Switi Sranan (= mooi Suriname)!
Wat hier allemaal van techt gaat komen zullen jullie wel lezen in het volgende stukje wat ik op de site zal zetten! Tot zover voor vandaag!
Soso lobi
Gerda
Ik vind het erg jammer om Gods mooie schepping hier in Suriname acher te laten. Natuurlijk weet ik dat er ook weer veel fijne en mooie dingen in Nederland zijn. Alle familie, vrienden en kennissen weer zien, te Ichthussen en me te storten op E&R, de oma’s bezoeken, potjes doen, hangen aan de Veldbeemdgras, lekker lang kunnen bellen etc etc.
Zucht... het moet er toch van komen: afscheid nemen van alles hier en weer stappen in het ‘oude’ leventje in Nederland!
Maar tot die tijd kan ik hier nog genieten. Afgelopen woensdag hebben we met het werk een uitje gehad. We hebben met z’n allen uitgerust van een week lang Kinderboekenfestival Paramaribo! We zijn naar een vakantieoord in het binnenland geweest: Baboenhol. De hangmatten werden opgehangen en de zwemkleding aangedaan. Daarna ben ik nog met een aantal collegae met een bootje naar een dorpje in de buurt geweest om de school daar te bezoeken.
Verder heb ik lekker gezwommen, geluierd in de hangmat en lekker saté’tjes gegeten!
’s Avonds ben ik ook nog naar salsales geweest. Dat is inmiddels mijn Surinaamse hobby: als het kan twee keer per week naar salsales.
Alsof we niet genoeg hadden aan het uitstapje woensdag, hebben Geke en ik donderdag ook maar een uitstapje gemaakt. We hebben met een bootje drie plantages in het district Commewijne bezocht. Heel bijzonder om te zien dat er zoveel verschillende soorten natuur zijn in Suriname. Bij die plantages stap je een hele andere wereld in. Natuurlijk zijn er nog wel palmbomen en bakovebomen (bananenbomen), maar het is er heel anders dan in de stad of in het binnenland.
Na het bezoek aan de plantages hebben we de bootsman zover gekregen om ons bij Nieuw-Amsterdam af te zetten. Daar is een openluchtmuseum met allerlei oorlogsmaterialen. We hebben daar een rondleiding gekregen in een oude gevangenis, hebben opgesloten gezeten en hebben veel gehoord over het leven in de tijd van de oorlog. ’t Was heel interressant!
We hadden met de bootsman afgesproken hij ons om vier uur op zou halen. Dus wij als Nederlanders staan om vier uur op de afgesproken plek te wachten. En wie komt er niet aan... onze bootsman. Na ruim een haf uur vroegen we een andere bootsman of hij nog naar de overkant voer, omdat we ons toch al wel een beetje zorgen begonnen te maken (we hadden de bootsman, in goed vertrouwen, namelijk al betaald voor de reis.......stom natuurlijk!).
Gelukkig kwam onze bootsman er toen aan. Lang leve Suriname!!!
Om thuis te komen gingen met de bus. We moesten daarom een stukje door de binnenstad lopen. Wij, als twee Bakra’s... ’t Is echt ongelooflijk hoeveel reacties je dan krijgt van bijna alle jongens/mannen waar je langs loopt! Sissen, ‘hey, schatje’ ‘poppetje’ ‘mag ik met je meelopen’. Het blijft leuk, al die reacties!
Na twee dagen lekker in de zon leven klaagt mijn huid wel een beetje: ik ben verbrand!!! Het is me uiteindelijk toch nog gelukt ! Tot nu toe was ik alleen nog maar bruin geworden en het verbranden kwam maar niet. En dat terwijl ik in Nederland binnen de kortste keren knalrood ben/was! Misschien heeft het wel invloed dat ik nu steeds meer aan Nederland denk...
De komende week zijn we van plan om nog allemaal leuke dingen te gaan doen. We hebben eigelijk geen verplichtingen meer ten opzichte van de Stichting dus we kunnen lekker doen waar we zelf zin aan hebben! Daar maken we dus lekker gebruik van! Wat we nog allemaal willen doen: dolfijnen spotten, op bezoek bij verschillende mensen uit de kerk, 8 paketten wegbrengen naar 8 Surinaamse scholen (actie KiS), souveniers kopen, slippers kopen en gewoon lekker genieten van Switi Sranan (= mooi Suriname)!
Wat hier allemaal van techt gaat komen zullen jullie wel lezen in het volgende stukje wat ik op de site zal zetten! Tot zover voor vandaag!
Soso lobi
Gerda
-
24 Maart 2006 - 16:01
Tessa:
Hee Gerdaatje! Wat een leuk verhaal zeg!
En wat gaat de tijd snel! Ik mis Switi Sranan elke dag nog, maar ach, heb er zoveel mooie herinneringen aan, dat dat het gemis verzacht. Geniet met volle teugen, snuif de laatste luchten op, dans de laatste salsapasjes, eet de lekkerste tjauw-min gewoon nog elke dag ;) en sla het allemaal op in je geheugen. Tip: maak nog wat foto's van voor anderen onbelangrijke dingen, maar voor jou zo typisch Suriname!
Veel liefs, ook aan Geke,
Tessa -
24 Maart 2006 - 18:22
Alianne:
Je gaat weg van Gods mooie schepping in Suriname, maar Nederland is ook mooi. Het is lente! (al merk je er helaas nog veel van) en dat betekent overal voorjaarsbloemen en... er komen weer lammetjes in de wei! En de weilanden met de koeien en de konijntjes en de ...nog veel meer natuurlijk. Maar dat kun je straks allemaal zelf weer zien. Geniet in ieder geval maar heel erg van Suriname, nu het nog kan.
NN -
25 Maart 2006 - 08:40
Tjitske:
Hoi Gerda!!
Het blijft elke keer weer leuk om te lezen. Ik ben zo benieuwd naar je foto's gelukkig hoef ik daar niet meer lang op te wachten. Tot snel!
Liefs Tjitske -
28 Maart 2006 - 07:52
Ellen Huiting:
Hai Gerda,wat gaaf dat je zo geniet! Ik kan me voorstellen dat dat het naderend afscheid extra bemoeilijkt. Maarre, Nederland is toch ook echt wel leuk hoor!:-) Natuurlijk vooral Ichthus...Veel plezier nog de komende tijd en alvast sterkte met je vertrek. Tot ziens!Groetjes Ellen -
31 Maart 2006 - 08:42
Frieda:
Vooral vééééééél slippers kopen Gerda, dat is de ultieme manier om afscheid te nemen van Suriname! En natuurlijk je koffers zwaar maken met souvenirs uit Readytex, aan de Maagdenstraat, toch?
Bigi brasa, liefs Frieda -
31 Maart 2006 - 20:58
Inge:
Nog maar een weekje....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
