Pokigron II
Door: Gerda
Blijf op de hoogte en volg Gerda
08 Maart 2006 | Suriname, Paramaribo
Waaahhhh ik wil terug naar Pokigron!!! Ik ben net terug van nog een weekje Pokigron. Ik mocht daar weer een week lang RT geven. Ik heb weer dezelfde kinderen als de vorige keer geholpen bij het lezen. Het is heel erg mooi om nu al grote verbeteringen te zien!
In het begin van de week werd me verteld dat er een jongen was die niet las in de klas :). Hij vertikte het gewoon. Hij heeft zelfs een tijdje geen eten gekregen van zijn moeder omdat hij niet wilde lezen in de klas! Kun je het je voorstellen?! Geen eten krijgen omdat je in de klas iets niet doet!
We hebben hem daarom tijdens RT extra gestimuleerd om wel te gaan lezen in de klas. We hebben hem heel veel complimentjes gegeven (dat is hier bij de leerkrachten niet gebruikelijk…). Telkens wanneer ik hem weer meenam uit de klas om te lezen zag ik hem tijdens het lezen stralen als ik zei dat het heel goed was!
Aan het eind van de week heb ik even met de juf gesproken over alle kinderen die ik begeleidt heb. Ze zei dat hij inmiddels leest in de klas!!! Ik kan jullie denk ik niet vertellen hoe blij ik daarmee ben! En als ik dan die glunderende ogen weer voor me zie, toen ik hem een heel groot compliment gaf omdat hij leest in de klas… smelt, smelt.
Aan deze dingen merk ik dat het heel goed werk is! Het is echt super om kinderen zo blij te zien om iets wat ik voor ze kan doen!
Na schooltijd zaten we ook altijd tussen de kinderen. Veel kinderen kwamen na schooltijd weer bij ons langs om even met ons te spelen. We hebben op een middag onze hangmat opgehangen… Dat is natuurlijk vragen om veel kinderen en rustig slapen is er niet bij…
Het is me gelukt om ongeveer 10 minuten met een meisje tegen mee aan in de hangmat te ‘slapen’!
Wij werden door een vrouw uit het dorp ook uitgenodigd om mee te gaan naar Botopasie. Dat is twee uur in een korjaal varen, door 3 grote soela’s (stroomversnellingen)! Op Debi kè (een plaatsje heel dicht bij Botopasie) zou de eerste steen van een nieuwe poli gelegd worden. Die kans grepen we met beide handen aan! Toen we vroegen hoeveel het ons zou kosten bleek dat het gratis was!
Onderweg kwamen we erachter dat het allemaal nog best officieel zou worden: de president kwam de eerste steen leggen!!!
In Botopasie gingen we eerst naar het vliegveld waar de president zou landen. Alle vrouwen hadden pangi’s (= soort wikkelrokken die alle vrouwen in het binnenland dragen) aan. Geke had nog een rokje aan, maar ik niet… ik schaamde me er gewoon voor dat ik daar in mijn broek liep! Ik heb me die dag echt een buitenstaander gevoeld! Blank, geen pangi en ik beheerst de Saramacaanse taal niet!
Wél heb ik genoten van al die verschillende pangi’s! De ene heeft een gehaakt randje en de andere is helemaal vol geborduurd! En allemaal verschillende kleuren!
Maargoed, nadat de president geland was zijn we met een korjaal nar Debi kè gevaren. Daar komt de poli. Na de eerste steenlegging kwamen er nog een heel aantal toespraken in het Saramacaans. Voor ons dus niet echt boeiend. Maar wel erg leuk om het sfeertje te proeven onder de mensen. Al met al was het een fijne dag! Heel fijn dat we mee mochten naar deze speciale gelegenheid!
Dinsdags was het onze laatste keer op de school, én Pokigron. Tijdens de morgenzege (elke ochtend wordt de vlag gehesen en het volkslied gezongen) werden wij naar voren geroepen en hebben alle kinderen ons toegezongen! Echt super! Toen drong het goed tot me door: dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik in het binnenland van Suriname ben. Jaja, over een maandje is het alweer zover! Dan vlieg ik weer naar Nederland!
Oohhh, ik zou jullie nog zoveel willen vertellen maar ja… kom over een maand maar bij me langs in Nederland om vanalles te horen! ;)
Soso lobi vanuit het mooie Suriname!
Gerda
In het begin van de week werd me verteld dat er een jongen was die niet las in de klas :). Hij vertikte het gewoon. Hij heeft zelfs een tijdje geen eten gekregen van zijn moeder omdat hij niet wilde lezen in de klas! Kun je het je voorstellen?! Geen eten krijgen omdat je in de klas iets niet doet!
We hebben hem daarom tijdens RT extra gestimuleerd om wel te gaan lezen in de klas. We hebben hem heel veel complimentjes gegeven (dat is hier bij de leerkrachten niet gebruikelijk…). Telkens wanneer ik hem weer meenam uit de klas om te lezen zag ik hem tijdens het lezen stralen als ik zei dat het heel goed was!
Aan het eind van de week heb ik even met de juf gesproken over alle kinderen die ik begeleidt heb. Ze zei dat hij inmiddels leest in de klas!!! Ik kan jullie denk ik niet vertellen hoe blij ik daarmee ben! En als ik dan die glunderende ogen weer voor me zie, toen ik hem een heel groot compliment gaf omdat hij leest in de klas… smelt, smelt.
Aan deze dingen merk ik dat het heel goed werk is! Het is echt super om kinderen zo blij te zien om iets wat ik voor ze kan doen!
Na schooltijd zaten we ook altijd tussen de kinderen. Veel kinderen kwamen na schooltijd weer bij ons langs om even met ons te spelen. We hebben op een middag onze hangmat opgehangen… Dat is natuurlijk vragen om veel kinderen en rustig slapen is er niet bij…
Het is me gelukt om ongeveer 10 minuten met een meisje tegen mee aan in de hangmat te ‘slapen’!
Wij werden door een vrouw uit het dorp ook uitgenodigd om mee te gaan naar Botopasie. Dat is twee uur in een korjaal varen, door 3 grote soela’s (stroomversnellingen)! Op Debi kè (een plaatsje heel dicht bij Botopasie) zou de eerste steen van een nieuwe poli gelegd worden. Die kans grepen we met beide handen aan! Toen we vroegen hoeveel het ons zou kosten bleek dat het gratis was!
Onderweg kwamen we erachter dat het allemaal nog best officieel zou worden: de president kwam de eerste steen leggen!!!
In Botopasie gingen we eerst naar het vliegveld waar de president zou landen. Alle vrouwen hadden pangi’s (= soort wikkelrokken die alle vrouwen in het binnenland dragen) aan. Geke had nog een rokje aan, maar ik niet… ik schaamde me er gewoon voor dat ik daar in mijn broek liep! Ik heb me die dag echt een buitenstaander gevoeld! Blank, geen pangi en ik beheerst de Saramacaanse taal niet!
Wél heb ik genoten van al die verschillende pangi’s! De ene heeft een gehaakt randje en de andere is helemaal vol geborduurd! En allemaal verschillende kleuren!
Maargoed, nadat de president geland was zijn we met een korjaal nar Debi kè gevaren. Daar komt de poli. Na de eerste steenlegging kwamen er nog een heel aantal toespraken in het Saramacaans. Voor ons dus niet echt boeiend. Maar wel erg leuk om het sfeertje te proeven onder de mensen. Al met al was het een fijne dag! Heel fijn dat we mee mochten naar deze speciale gelegenheid!
Dinsdags was het onze laatste keer op de school, én Pokigron. Tijdens de morgenzege (elke ochtend wordt de vlag gehesen en het volkslied gezongen) werden wij naar voren geroepen en hebben alle kinderen ons toegezongen! Echt super! Toen drong het goed tot me door: dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik in het binnenland van Suriname ben. Jaja, over een maandje is het alweer zover! Dan vlieg ik weer naar Nederland!
Oohhh, ik zou jullie nog zoveel willen vertellen maar ja… kom over een maand maar bij me langs in Nederland om vanalles te horen! ;)
Soso lobi vanuit het mooie Suriname!
Gerda
-
08 Maart 2006 - 16:42
Rob & Lineke:
Hey Gerda, Het is niet leuk om al deze verhalen te lezen! IK KRIJG HEIMWEE!!!!
Nee, geintje. op Botopasi zijn wij trouwens ook geland! erg mooi daar. Groeten van Rob en Lien -
08 Maart 2006 - 17:37
Deborah:
Hé lieverd!!
Heerlijk om je verhalen te volgen. Ik vind het leuk dat je over een maand weer in Nederland bent, ik mis je!! Maar geniet er nog veel, tis nog maar een maandje ;)Liefs, Deboor -
09 Maart 2006 - 21:56
Anne:
hee gerda!
Nogsteeds kijk ik af en toe eens op je pagina om te zien of je weer een mooi verhaal neergezet hebt. En deze keer was het weer zo! Echt heerlijk om te lezen wat je daar doet en hoe het is! Ik zie je daar gewoon genieten! Geniet nog meer en zeker heel hard van die laatste maand daar!
groetjes,
Anne -
10 Maart 2006 - 18:53
Inge:
Moeten wij bij jou langs komen??haha, je komt gezellig weer bij ons straks!!Dan hebben we weer heel wat bij te praten!!
liefs inge -
15 Maart 2006 - 17:42
Tjitske:
Hoi Gerda,
Geweldig om te lezen dat je die kinderen zo veel kan helpen me lezen, écht super tof! Maar wat een cultuurverschil!! Ik ben zo benieuwd naar je foto's en verhalen, het klinkt in elk geval heel erg super!!!
liefs -
19 Maart 2006 - 19:03
Marlinde:
He Gerda,
weer helemaal op de hoogte van al je belevenissen! Geniet nog maar van deze maand in Suriname. Ik kom zeker je verhalen in levende lijve aanhoren!
Groeten Marlinde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
