Maffe week!
Door: Gerda
Blijf op de hoogte en volg Gerda
20 Maart 2011 | Lesotho, Maseru
Het was weer een bijzonder weekje. Het begon met een vlucht boven Lesotho, vervolgens een werkweek met zelfs een officiële verveeldag en nu ben ik net terug van een begrafenis!
Vorige week zondagavond (net nadat ik mn vorige verhaal op de site had gezet) vroegen we Christiaan of er voor ons nog een plekje vrij zou zijn om een vlucht boven Lesotho te maken.
Hij werkt namelijk bij de MAF. De MAF vliegt naar bergdorpjes die met de auto slecht of niet te bereiken zijn) om personeel, spullen of patiënten van klinieken te vervoeren. Soms is er een stoel vrij in het zes-persoons vliegtuigje.
Met dat we het aan Christiaan vroegen was hij het rooster aan het bekijken. ‘kunnen jullie je morgenvroeg om acht uur melden op het vliegveld?’ euhhh JAAAAA!!!
Zo kwam het dat we afgelopen maandag drie uur lang in een vliegtuigje gezeten hebben! We hebben drie landingen gemaakt in bergdorpjes. Het was echt ontzettend mooi om de bergen van Lesotho te zien vanaf het vliegtuig. Nu hebben we ‘the mountain kingdom’ (bijnaam voor Lesotho) echt gezien!
De rest van de week werd gevuld met trainingen, youthcenter, buddy-programma in de gevangenis, Bijbelstudie, programma schrijven voor jongeren, kolonisten en carcassonne spelen en skypen.
Gisterenmiddag (zaterdag) zijn we na het buddy-programma naar Lancers Gap gereden. Dat is een berg aan de rand van Maseru die een mooi uitzicht geeft over de hoofdstad. Natuurlijk hebben we daar, na een klimsessie, weer een fotoshoot gedaan ;) maar nog mooier was het om te bidden voor de stad en God vragen om een zegen voor alle inwoners (JM: wil je even uitleggen wat een zegen is?! :P sorry voor de inside joke…)
Vandaag mochten we aanwezig zijn bij een begrafenis van een ‘streetkid’. Twee weken geleden is één van de straatjongeren neergestoken en daaraan overleden. Aangezien wij ook met de straatjongeren werken mochten we ook naar de begrafenis. Aan de ene kant voelde het best heel raar om daar naartoe te gaan. Ik ken die jongere helemaal niet persoonlijk!
Toch wilden we er wel graag naartoe om de straatjongeren te bemoedigen. Om te laten zien dat we naast ze willen staan.
Achteraf gezien is het goed dat we geweest zijn. Samuel, de jongeren met wie we naar de straatjongeren gaan, zei dat hij eigelijk gehoopt had dat we zouden komen.
Allereerst was er een ceremonie bij zijn ouderlijk huis. Buiten stonden mensen liederen te zingen. We (Samuel, Gert, Heleen en ik) werden naar binnen gevraagd om zijn moeder te begroeten. Zijn moeder zat binnen in een hoek te huilen. Er zaten ook andere, wat oudere vrouwen in het huis. In diezelfde kamer stond ook de kist. Denk hierbij aan een huis van zo’n 4 bij 4 meter!
Toen we weer buiten stonden kregen verschillende familieleden en pastors het woord. Uiteindelijk hebben we daar anderhalf uur in de brandende zon gestaan…
Toen de ceremonie afgelopen was kon je nog een blik in de kist werpen en gingen we met een aantal auto’s naar de begraafplaats. Daar waren ook alle andere straatjongeren die hem kenden. Zo’n 25 jongeren. Het was een ontzettend gaaf gezicht om ze aan te zien komen: ze stonden met zn allen in de laadbak van een auto. Super om ze als één groep aan te zien komen (en later weer weg te zien rijden).
Eenmaal op de begraafplaats werd er eerst een gebed uitgesproken en daarna begonnen (met name) de vrouwen weer te zingen. De mannen namen om de beurt een schep in handen en zo werd de jongen echt begraven. Het zand scheppen ging door totdat er een bult op het graf lag.
Vervolgens reden we weer terug naar het huis van zijn moeder. Daar stond eten klaar voor iedereen. Na het eten was de begrafenis officieel afgelopen en gingen we weer terug naar huis.
Indrukwekkend!
Morgen hebben we het plan om een safari te gaan maken in Zuid-Afrika. Ik ben benieuwd of we de plek gaan vinden en hoe het zal zijn! Daarover vast de volgende keer meer.
Afgelopen week heb ik een Sesotho naam gekregen van enkele jongeren uit het Youthcenter! Mijn Sesotho naam is Limpho (spreek je uit als diempo). In het Engels betekent dit gift. In het Nederlands geschenk. Mooie naam toch om te krijgen?!
Dus bij deze de groeten vanuit Lesotho van Limpho!
Vorige week zondagavond (net nadat ik mn vorige verhaal op de site had gezet) vroegen we Christiaan of er voor ons nog een plekje vrij zou zijn om een vlucht boven Lesotho te maken.
Hij werkt namelijk bij de MAF. De MAF vliegt naar bergdorpjes die met de auto slecht of niet te bereiken zijn) om personeel, spullen of patiënten van klinieken te vervoeren. Soms is er een stoel vrij in het zes-persoons vliegtuigje.
Met dat we het aan Christiaan vroegen was hij het rooster aan het bekijken. ‘kunnen jullie je morgenvroeg om acht uur melden op het vliegveld?’ euhhh JAAAAA!!!
Zo kwam het dat we afgelopen maandag drie uur lang in een vliegtuigje gezeten hebben! We hebben drie landingen gemaakt in bergdorpjes. Het was echt ontzettend mooi om de bergen van Lesotho te zien vanaf het vliegtuig. Nu hebben we ‘the mountain kingdom’ (bijnaam voor Lesotho) echt gezien!
De rest van de week werd gevuld met trainingen, youthcenter, buddy-programma in de gevangenis, Bijbelstudie, programma schrijven voor jongeren, kolonisten en carcassonne spelen en skypen.
Gisterenmiddag (zaterdag) zijn we na het buddy-programma naar Lancers Gap gereden. Dat is een berg aan de rand van Maseru die een mooi uitzicht geeft over de hoofdstad. Natuurlijk hebben we daar, na een klimsessie, weer een fotoshoot gedaan ;) maar nog mooier was het om te bidden voor de stad en God vragen om een zegen voor alle inwoners (JM: wil je even uitleggen wat een zegen is?! :P sorry voor de inside joke…)
Vandaag mochten we aanwezig zijn bij een begrafenis van een ‘streetkid’. Twee weken geleden is één van de straatjongeren neergestoken en daaraan overleden. Aangezien wij ook met de straatjongeren werken mochten we ook naar de begrafenis. Aan de ene kant voelde het best heel raar om daar naartoe te gaan. Ik ken die jongere helemaal niet persoonlijk!
Toch wilden we er wel graag naartoe om de straatjongeren te bemoedigen. Om te laten zien dat we naast ze willen staan.
Achteraf gezien is het goed dat we geweest zijn. Samuel, de jongeren met wie we naar de straatjongeren gaan, zei dat hij eigelijk gehoopt had dat we zouden komen.
Allereerst was er een ceremonie bij zijn ouderlijk huis. Buiten stonden mensen liederen te zingen. We (Samuel, Gert, Heleen en ik) werden naar binnen gevraagd om zijn moeder te begroeten. Zijn moeder zat binnen in een hoek te huilen. Er zaten ook andere, wat oudere vrouwen in het huis. In diezelfde kamer stond ook de kist. Denk hierbij aan een huis van zo’n 4 bij 4 meter!
Toen we weer buiten stonden kregen verschillende familieleden en pastors het woord. Uiteindelijk hebben we daar anderhalf uur in de brandende zon gestaan…
Toen de ceremonie afgelopen was kon je nog een blik in de kist werpen en gingen we met een aantal auto’s naar de begraafplaats. Daar waren ook alle andere straatjongeren die hem kenden. Zo’n 25 jongeren. Het was een ontzettend gaaf gezicht om ze aan te zien komen: ze stonden met zn allen in de laadbak van een auto. Super om ze als één groep aan te zien komen (en later weer weg te zien rijden).
Eenmaal op de begraafplaats werd er eerst een gebed uitgesproken en daarna begonnen (met name) de vrouwen weer te zingen. De mannen namen om de beurt een schep in handen en zo werd de jongen echt begraven. Het zand scheppen ging door totdat er een bult op het graf lag.
Vervolgens reden we weer terug naar het huis van zijn moeder. Daar stond eten klaar voor iedereen. Na het eten was de begrafenis officieel afgelopen en gingen we weer terug naar huis.
Indrukwekkend!
Morgen hebben we het plan om een safari te gaan maken in Zuid-Afrika. Ik ben benieuwd of we de plek gaan vinden en hoe het zal zijn! Daarover vast de volgende keer meer.
Afgelopen week heb ik een Sesotho naam gekregen van enkele jongeren uit het Youthcenter! Mijn Sesotho naam is Limpho (spreek je uit als diempo). In het Engels betekent dit gift. In het Nederlands geschenk. Mooie naam toch om te krijgen?!
Dus bij deze de groeten vanuit Lesotho van Limpho!
-
20 Maart 2011 - 14:31
Pinda:
:) -
20 Maart 2011 - 16:29
Tess:
Heej Gerda!!
Zo hej das niet niks zo'n begravenis respect dat je er heen bent gegaan. Ookal kende je hem niet persoonlijk.
6 personen in een vliegtuigje.. hmm.. das dan waarschijnlijk wel klein vliegtuigje haha
Heel veel plezier nog!
Liefss Tess
ps: Limpho is dan idd een mooie naam om te krijgen (a) -
20 Maart 2011 - 18:58
Thomas:
Leuk om weer een verhaal te lezen Gerda! Groetjes! -
22 Maart 2011 - 10:57
Mir:
Wauw.. Mooie naam hebben ze voor je bedacht :). Wat maak je bijzondere dingen mee zeg. Wel erg veel in korte tijd, ben je niet ontzettend moe van al die indrukken? Geniet vooral! Ook van die moeilijke momenten als zo'n begrafenis. Gaaf dat je daar ook bij mocht zijn om zo de jongeren te bemoedigen.
Liefs Mirjam B. -
22 Maart 2011 - 20:19
Geke:
Ha lieve Limpho,
Mooi om je verhalen te lezen! Super om zo te mogen merken dat jullie echt genieten! Gaaf werk wat jullie mogen doen, maar ook vrij pittig af en toe lijkt mij! Sterkte met de moeilijke dingen die je er meemaakt. En geniet van alle mooie dingen daar!
Liefs, Geke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
