Dagje weg...

12-12-2005

Lieve mensen!

Weer een berichtje van de andere kant van de wereld! Het gaat nog steeds heel goed hier en ik geniet volop van alle dingen die ik hier meemaak. Wat vooral ook erg fijn is zijn de leuke berichtjes en mailtjes die ik van jullie krijg!
Ik zal een aantal vraagjes die op de site gesteld zijn beantwoorden:
- Pinda: Hier in Suriname wordt Sinterklaas niet overal gevierd. Wij zouden thuis wel Sinterklaas gaan vieren maar mijn huisgenoten werden ziek... We gaan het nog wel vieren maar we weten nog niet wanneer.
- N: Ik heb inmiddels vier paar slippers gekocht maar ik heb er nog heel veel op het oog... En winkeltjewinkeltjewinkeltje is erg leuk...
- Frieda: Kom maar hier om gezellig samen te winkelen! Dan trakteer ik op een drankje in 't Vat ;) En dan kun je de manja en kokos eten die ik voor je bewaar.
- Marian: Geke heeft het kaartje nog niet gehad. En gerichte gebedspunten (fijn dat je er naar vraagt!):
Scholen in Paramaribo! Het onderwijs wordt vaak gegeven door ongemotiveerde leerkrachten die het helemaal niet erg vinden om de kinderen hard te slaan.

Maar goed, er komt weer een verhaaltje!!!

Afgelopen zaterdag zijn Geke en ik vroeg opgestaan om een dagje weg te gaan. Tot nu toe zijn we alleen nog maar in Paramaribo geweest. Dat is op zich erg leuk maar we wilden ook graag de rest van Suriname bewonderen!
Dus wij 's ochtends om 7.30 uur een taxi gebeld en gingen we op weg naar een fietsenverhuurzaak. We hebben zelf wel een fiets maar die fietst niet zo geweldig en aangezien we een fietstocht van 40 kilometer wilden maken langs plantages in Commewijne wilden we een betere fiets huren.
Maar we kwamen erachter dat je een paspoort mee moet nemen als je een fiets wil huren! Op zich wel logisch maar we hadden er niet aan gedacht! Om nou helemaal terug te gaan is ook niet zo'n goed idee. Dus we moesten het idee uit ons hoofd zetten. Ondertussen zijn we richting de bussen gelopen. We kregen het idee om een bus in te stappen die naar Albina ging. We kwamen om 9.10 uur aan op het busstation en je raad het al... om 9.00 uur was de bus vertrokken! Dat plannetje viel dus ook al in het water! Toen zijn we maar, na het bezichtigen van de grootste houten kerk van de wereld, in een bootje gestapt: vanaf de waterkant in Paramaribo de Surinamerivier over naar Meerzorg. Dat is maar 5 minuutjes varen maar toch waren we buiten Paramaribo ;).
Toen we in Meerzorg aankwamen bleek dat er eigelijk weinig te doen is. Dus gingen we naar de kade toe om te vragen of er ook bootjes verder de Surinamerivier op zouden varen. Een meneer bood aan om voor 300 Surinaamse dollars (SRD) naar een plantage te gaan (1 SRD is ongeveer 0.33 Euro). Dan zouden we in totaal 2 uur weg zijn. Wij gaven aan dat wij dat veeeel te duur vonden.
Vervolgens bood hij aan om iets minder ver een plantage te bezoeken voor 100 SRD. Maar ook dat vonden we te duur. Hij vroeg ons hoeveel we er voor over hadden. Natuurlijk zette ik laag in: 50 SRD. Hij zakte op een gegeven moment al tot 75 SRD. Maar ook wij hielden vol. Het werd 70 SRD... Ondertussen waren we al ons vertrouwen in die man kwijtgeraakt dus zijn we maar weggegaan. We zouden dan namelijk met z'n tweeen bij hem in een bootje zitten.
We hebben toen nog even in Meerzorg rondgelopen maar de lol was er snel vanaf dus zijn we weer naar de kade gegaan om een bootje terug naar Paramaribo te pakken.
En je raad het al... daar kwamen we 'die man' weer tegen. Hij vroeg of we nog mee wilden. Hij verlaagde zijn prijs al tot 50 SRD. Toen we weer zeiden dat we echt niet meer wilden, verlaagde hij zijn prijs nog een keer: 20 SRD. Dus nu vertrouwden we hem al helemaal niet meer. En dat was maar goed ook: hij wilde het wel gratis voor ons doen als we niets tegen de rest zouden zeggen...
Het was duidelijk: we gingen lekker terug naar Paramaribo!
Toen we weer thuis waren hebben we heerlijk in de stoel gelegen en de oogjes even dicht gedaan... De minuten die toen volgden heb ik niet bewust meegekregen...

Veel liefs Gerda