Zervou
Blijf op de hoogte en volg Gerda
30 Oktober 2021 | Griekenland, Sámos
Mijn eerste weekje Samos zit er alweer op!
Al zat ik het allereerste weekend niet op het eiland Samos maar ben ik met 3 andere teamgenoten naar Patmos gegaan. Beetje plotsklaps maar niet minder tof en indrukwekkend!
Van Samos heb ik eigelijk alleen nog maar de hoofdstad Vathi gezien (waar ik ook woon) en de weg naar vluchtelingenkamp Zervou.
Al heb ik vandaag ook wat offroad weggetjes gereden rondom Vathi, een goede start van de eilandverkennning. De toerist uithangen lukt me dus ook hier hartstikke goed.
Ik heb een fijn woonplekje met uitzicht over de stad. Een studiootje op het (platte) dak van een huis. Heerlijk om mijn eigen plekje te hebben!
Sinds vandaag heb ik ook een autootje voor de deur staan die ik gehuurd heb zolang als ik hier zal zijn.
Qua werk heb ik ook een fijne een waardevolle week gehad.
Het is ècht zo dat dit kamp erg anders is dan het kamp op Lesbos.
Op Lesbos heeft EuroRelief veel praktische taken die ze uitvoeren.
Ze zijn verantwoordelijk voor wie op welke plek woont, distribueren diverse spullen en delen afspraken met dokter/overheid/andere instanties uit.
Ook heeft EuroRelief het overzicht wie extra zorg nodig heeft en waar huiselijk geweld of andere vormen van bedreigingen plaatsvinden (voor zover bekend).
De mensen wonen in tenten, rhubhalls (tenten waar 12 kamers met 8 slaapplekken zijn) en isoboxen (soort van ‘ keet’ die bouwvakkers in Nederland gebruiken als pauzeplek).
Er staan op verschillende plekken een rij met dixies waar de mensen naar de wc kunnen. En er is een watertap waar ze zich kunnen wassen.
Om te kunnen douchen heb je een ‘ ticket’ nodig. Hoe vaak ze kunnen douchen heb ik niet nagevraagd. Activiteiten worden aangeboden door andere organisaties die in het kamp actief zijn.
Op Samos is alles anders.
De mensen in Zervou (zo heet het kamp hier) wonen hier allemaal in ISO-boxen. Per ISO-box wonen 2 gezinnen. Er zijn 2 slaapkamers (max 2 stapelbedden in 1 kamer) met airco en verwarming. Er is een keuken met warm water en ze hebben een badkamer met douche en toilet. De keuken en badkamer moeten gedeeld worden.
EuroRelief heeft op Zervou geen enkele taak die ze in Lesbos hebben. Dit regelt de Griekse overheid allemaal zelf.
Wanneer er nieuwe mensen komen worden wij wel gevraagd om de ISO-boxen klaar te maken voor gebruik: schoonmaken en zorgen dat er bedden staan en dekens, kussens, keukenspullen liggen.
Verder maken wij vooral contact met de mensen in kamp. In de ochtend op 2 vaste plekken: infopoint waar vooral mannen naartoe komen voor een bakje koffie en een spelletje of naar de vrouwen-activiteiten plek waar (verrassend) alleen de vrouwen welkom zijn.
In de middag wordt er volleybal gespeeld op een sportveld dat middenin het kamp ligt.
De manier van werken hier bevalt me heel erg goed. Dat we er zijn om de dagen minder lang te maken voor de mensen. Dat ze afleiding krijgen en daardoor overdag minder hoeven de denken/pieken/herbeleven.
Het helpt natuurlijk wel dat ik makkelijk in contact kan komen met de mensen door een spelletje te spelen (UNO, backgammon en schaken heb ik gespeeld) en dat ik volleybal ook erg leuk vindt om te spelen.
Bijzonder is ook om te zien hoe de verschillende culturen hier op een ontspannen manier met elkaar omgaan. Tijdens het spelen (maar ook daarbuiten) wordt er vriendschappelijk met elkaar omgegaan. Dat is merkbaar in de sfeer die heerst op het kamp.
In vergelijking met het kamp op Lesbos durf ik wel te zeggen dat de omstandigheden wat beter lijken. Dit lijkt vooral door de behuizing en de ontspannen sfeer die er heerst.
Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar………………….
Ik moet mezelf wel steeds blijven voorhouden dat de mensen nog steeds vreselijke ervaringen hebben gehad voor ze hier kwamen.
Dat hun hoofden net zo vol met trauma’s zitten.
Dat ze ook hier vooral moeten wachten, wachten en nog eens wachten.
Dat hun lot in andermans handen ligt.
Dat het leven behoorlijk uitzichtloos is op dit moment.
Dat de leefomstandigheden nog steeds erg heftig zijn.
Dat ze moeten vragen om een nieuwe broek als de oude kapot is.
Dat ze niet zomaar buiten het kamp mogen gaan maar gecheckt moeten worden.
Dat ze nog steeds geen rust en vrijheid hebben….
Dat dus.
Al zat ik het allereerste weekend niet op het eiland Samos maar ben ik met 3 andere teamgenoten naar Patmos gegaan. Beetje plotsklaps maar niet minder tof en indrukwekkend!
Van Samos heb ik eigelijk alleen nog maar de hoofdstad Vathi gezien (waar ik ook woon) en de weg naar vluchtelingenkamp Zervou.
Al heb ik vandaag ook wat offroad weggetjes gereden rondom Vathi, een goede start van de eilandverkennning. De toerist uithangen lukt me dus ook hier hartstikke goed.
Ik heb een fijn woonplekje met uitzicht over de stad. Een studiootje op het (platte) dak van een huis. Heerlijk om mijn eigen plekje te hebben!
Sinds vandaag heb ik ook een autootje voor de deur staan die ik gehuurd heb zolang als ik hier zal zijn.
Qua werk heb ik ook een fijne een waardevolle week gehad.
Het is ècht zo dat dit kamp erg anders is dan het kamp op Lesbos.
Op Lesbos heeft EuroRelief veel praktische taken die ze uitvoeren.
Ze zijn verantwoordelijk voor wie op welke plek woont, distribueren diverse spullen en delen afspraken met dokter/overheid/andere instanties uit.
Ook heeft EuroRelief het overzicht wie extra zorg nodig heeft en waar huiselijk geweld of andere vormen van bedreigingen plaatsvinden (voor zover bekend).
De mensen wonen in tenten, rhubhalls (tenten waar 12 kamers met 8 slaapplekken zijn) en isoboxen (soort van ‘ keet’ die bouwvakkers in Nederland gebruiken als pauzeplek).
Er staan op verschillende plekken een rij met dixies waar de mensen naar de wc kunnen. En er is een watertap waar ze zich kunnen wassen.
Om te kunnen douchen heb je een ‘ ticket’ nodig. Hoe vaak ze kunnen douchen heb ik niet nagevraagd. Activiteiten worden aangeboden door andere organisaties die in het kamp actief zijn.
Op Samos is alles anders.
De mensen in Zervou (zo heet het kamp hier) wonen hier allemaal in ISO-boxen. Per ISO-box wonen 2 gezinnen. Er zijn 2 slaapkamers (max 2 stapelbedden in 1 kamer) met airco en verwarming. Er is een keuken met warm water en ze hebben een badkamer met douche en toilet. De keuken en badkamer moeten gedeeld worden.
EuroRelief heeft op Zervou geen enkele taak die ze in Lesbos hebben. Dit regelt de Griekse overheid allemaal zelf.
Wanneer er nieuwe mensen komen worden wij wel gevraagd om de ISO-boxen klaar te maken voor gebruik: schoonmaken en zorgen dat er bedden staan en dekens, kussens, keukenspullen liggen.
Verder maken wij vooral contact met de mensen in kamp. In de ochtend op 2 vaste plekken: infopoint waar vooral mannen naartoe komen voor een bakje koffie en een spelletje of naar de vrouwen-activiteiten plek waar (verrassend) alleen de vrouwen welkom zijn.
In de middag wordt er volleybal gespeeld op een sportveld dat middenin het kamp ligt.
De manier van werken hier bevalt me heel erg goed. Dat we er zijn om de dagen minder lang te maken voor de mensen. Dat ze afleiding krijgen en daardoor overdag minder hoeven de denken/pieken/herbeleven.
Het helpt natuurlijk wel dat ik makkelijk in contact kan komen met de mensen door een spelletje te spelen (UNO, backgammon en schaken heb ik gespeeld) en dat ik volleybal ook erg leuk vindt om te spelen.
Bijzonder is ook om te zien hoe de verschillende culturen hier op een ontspannen manier met elkaar omgaan. Tijdens het spelen (maar ook daarbuiten) wordt er vriendschappelijk met elkaar omgegaan. Dat is merkbaar in de sfeer die heerst op het kamp.
In vergelijking met het kamp op Lesbos durf ik wel te zeggen dat de omstandigheden wat beter lijken. Dit lijkt vooral door de behuizing en de ontspannen sfeer die er heerst.
Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar………………….
Ik moet mezelf wel steeds blijven voorhouden dat de mensen nog steeds vreselijke ervaringen hebben gehad voor ze hier kwamen.
Dat hun hoofden net zo vol met trauma’s zitten.
Dat ze ook hier vooral moeten wachten, wachten en nog eens wachten.
Dat hun lot in andermans handen ligt.
Dat het leven behoorlijk uitzichtloos is op dit moment.
Dat de leefomstandigheden nog steeds erg heftig zijn.
Dat ze moeten vragen om een nieuwe broek als de oude kapot is.
Dat ze niet zomaar buiten het kamp mogen gaan maar gecheckt moeten worden.
Dat ze nog steeds geen rust en vrijheid hebben….
Dat dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
